Po śniadaniu przejazd do Albi, rodzinnego miasta słynnego malarza Toulouse Loutreca. Ponad miastem góruje monumentalna bryła katedry. Dominuje czerwono różany kolor starego budownictwa, co upodabnia Albi do klimatycznych miasteczek ze wzgórz Toskanii. Spacer rozpoczniemy przy moście, z którego rozpościera się doskonały widok na starówkę z gotycką katedrą pod wezwaniem św. Cecylii. To serce Albi, a zarazem pamiątka po burzliwych i krwawych dziejach. Na kartach historii miasto zapisało się szczególnie w XIII stuleciu, kiedy to w południowej Francji wielką popularność zyskali reformatorzy kościoła zwani albigensami lub katarami. Ich ruch został uznany za heretycki. Katedra w Albi jest uznawana za jedną z największych na świecie świątyń ceglanych, wnętrze zachwyca bogatymi zdobieniami. Obiad zjemy w jednej z regionalnych restauracji.
Następnie wyruszymy szlakiem najładniejszych wiosek Francji. Ukwiecone uliczki, malownicze położenie, średniowieczna zabudowa, sklepiki niczym z bajki i rodzinne kawiarnie w St Cirqu Lapopie Nocleg w sielskiej scenerii.
Po śniadaniu czeka nas niezwykła przygoda z prehistorią. Zwiedzać będziemy jaskinię Pech Merle z malunkami naskalnymi. Przejazd do Figeac, urokliwego miasta o historycznej zabudowie Spacer i obiad w lokalnej restauracji. Odwiedzimy również winiarnie w regionie Cahors, te wina z Perigord należą do najszlachetniejszych. Degustacja w winnicy. Powrót na nocleg w sielskiej scenerii.
Po śniadaniu czeka nas eksploracja Gouffre de Padirac - to ogromna dziura w ziemi, która prowadzi do jaskini i podziemnej rzeki, a także jezior i niezwykłych form skalnych. Na dno studni zejdziemy schodami, ale dostępna jest także winda. Po krótkim spacerze dotrzemy do przystani, gdzie wsiadamy na łódź z flisakiem. Przeprawa trwa kilka minut, a potem czeka nas spacer, by odkryć podziemne jeziora i niezwykłe komnaty. Największą jest „katedra” (Salle du Grand Dôme) wysoka na 94 m. W drodze powrotnej ponownie wsiądziemy do łodzi i wracamy do studni. Przejazd w stronę Masywu Centralnego. Na obiad zatrzymamy się w Salers, które zaliczane jest do najładniejszych wiosek Owernii. Spacer po miasteczku, a następnie wizyta na farmie serów, z których słynie region. Przejazd na nocleg do St Nectaire.
Oficjalna nazwa - Republika Francuska
Stolica - Paryż
Język urzędowy - Językiem urzędowym jest francuski. W Bretanii wielu mieszkańców posługuje się językiem bretońskim, występują też podwójne nazwy
Ludność - ponad 67 mln
Obszar - 643 801 km²
Waluta - Oficjalną walutą jest Euro. Aktualne kursy znajdą Państwo pod poniższym linkiem:
http://www.nbp.pl/home.aspx?f=/kursy/kursyc.html Bez problemu można używać kart kredytowych.
Obowiązuje identyczny czas jak w większości krajów Unii Europejskiej w tym i w Polsce (GMT + 1). Zatem po przylocie nie trzeba przestawiać zegarków.
We Francji obowiązują przepisy strefy Schengen. Musimy zatem posiadać ze sobą jedynie dowód osobisty. Paszport oczywiście również jest dozwolony - przy wyborze tych dokumentów tożsamości, należy pamiętać o jego ważności.
Zalecamy również wykonanie ksero, bądź zdjęcia smartfonem dowodu/paszportu.
Napięcie sieciowe jest standardowe i wynosi 220V. Gniazdka posiadają 2 okrągłe otwory - analogicznie jak w Polsce. Polecamy zabrać urządzenia z wtyczkami z cienkimi bolcami, ewentualnie suszarki czy żelazka, jak do ładowarek i bez uziemienia.
Normandia i Bretania - Na zwiedzanie Normandii najlepsze miesiące to od czerwca do września. W tym okresie czeka nas przyjemna temperatura. W regionie Bretanii panuje klimat oceaniczny. Występują dość częste opady deszczu przez cały rok.
Dla Francuzów spożywanie posiłków, kupowanie i przygotowywanie odpowiednich produktów jest częścią art de vivre, czyli sztuki życia. Kuchnia francuska jest znana na całym świecie dzięki swojej jakości oraz różnorodności posiłków i wina. Każdemu obszarowi, który posiada odrębne warunki klimatyczne, ziemię, różnorodność roślinną i zwierzęcą oraz recepty postępowania, odpowiadają produkty unikatowe.
Według Maurice’a E.S. Curonosky’ego (1872-1956), słynnego francuskiego gastronoma i autora „La France gastronomique” (Francja gastronomiczna), wyróżnia się cztery typy francuskiej kuchni:
Dziś, po ponad 50 latach te 4 kategorie wciąż są aktualne.
La Haute Cuisine (Kuchnia Wykwintna) jest domeną najwybitniejszych profesjonalistów. Obecnie, określenie to odnosi się do pracy kucharzy wielogwiazdkowych restauracji (według klasyfikacji Michelin). Jest to kuchnia oparta na klasycznych, tradycyjnych daniach francuskich z dużą ilością sosów, warzyw gotowanych tradycyjnie, smażonego mięsa oraz produktów mącznych.
La Nouvelle Cuisine (Kuchnia Nowoczesna) była współczesną interpretacją tego typu kuchni w latach 80. XX w., kiedy to wybitni kucharze przystosowali klasyczne francuskie potrawy do gustów współczesnych, a więc mniejsza ilość masła, śmietany i ciężkich sosów. Dania sporządzone zgodnie z la Nouvelle Cuisine miały za zadanie zaspokoić 5 zmysłów, a przede wszystkim zmysł wzroku.
La Cuisine Improvisée (Kuchnia Improwizowana) to kuchnia wywodząca się z chłopskich tradycji. Podstawowymi składnikami są: szynka, kiełbasa, gulasz i omlet. Według zaleceń tej kuchni przygotowywanie posiłków jest proste i nieskomplikowane, często posiłek składa się z jednego dania.
La Cuisine Bourgeoise (Kuchnia Burżuazji) to prosta kuchnia klasy średniej. Dania przygotowywane według jej zaleceń składają się z produktów danego regionu, a jednocześnie sposób ich podania jest bardzo elegancki. Dużą wagę przykłada się do wyglądu posiłku oraz sposobu przyprawiania potrawy.
Na La Cuisine Régionale (Kuchnia Regionalna) składają się liczne regionalne specjalności, m.in. takie klasyczne dania, jak bouillabaisse (zupa rybna) z Prowansji, coq au vin (kogut w winie) z Burgundii i cassoulet (potrawka z gęsi) z Tuluzy (Południowe Pireneje).
Większość Francuzów zaczyna dzień od dużego kubka kawy z mlekiem i tartine (kromka chleba z masłem i dżemem). Następnym posiłkiem jest obiad, zaczynający się najczęściej zupą i prawie zawsze obejmujący danie mięsne. Dzień kończy obfita kolacja, którą rozpoczyna aperitif: napój alkoholowy, do którego podaje się drobne przekąski, oliwki, paluszki lub słone ciasteczka. Następnym etapem jest zupa oraz ciepła przystawka (np. danie rybne, ślimaki, żabie udka, sosy). Danie główne składa się z mięsa lub dziczyzny z dodatkiem warzyw, następnie podawana jest zielona sałata z sosem vinaigrette, a później półmisek serów. Na deser podawane jest ciasto, owoce, lody lub czekolada, a na zakończenie kawa i nalewki lub likiery ziołowe ułatwiające trawienie.
Spożywanie posiłków w restauracjach to jeden z narodowych sposobów spędzania wolnego czasu. Restauracje bardzo różnią się między sobą. Najprostsze restauracje to niewielkie, rodzinne przedsiębiorstwa, które oferują domowe posiłki i lokalne sery oraz wina podawane w karafkach. Często nazywane są one bistro. Brasseries (piwiarnie) to ruchliwe restauracje oferujące te same posiłki o każdej porze, często do późnej nocy. Nadal pija się tam piwo, ale w niektórych z nich menu jest bardzo bogate. Typowymi daniami są stek pommes frites (stek z frytkami), blanquette de veau (wołowina) oraz mięsa na zimno i sery. Kawiarnie (café) i bary skupiają się głównie wokół skrzyżowań i placów. W tych obiektach do napojów podaje się lekkie posiłki albo tylko sandwicze. Poza miastem można spotkać: auberge (oberża – gdzie serwowane są niedrogie posiłki i napoje), relais de campagne (gospoda, gdzie można zjeść skromny posiłek), relais routier oraz restauroute (restauracje dla kierowców).
Regionalne różnice są bardzo wyraźnie, pielęgnowane i dumnie podkreślane. Na chłodnej północy, gdzie podstawową rolę odgrywa nabiał, to masło, śmietana i sery tworzą podstawę bogatej kuchni. W kierunku południa, orzechy, kasztany i trufle stają się dominującymi składnikami dań, opartych na kaczym i gęsim tłuszczu. Śródziemnomorska natura dostarcza oliwę, czosnek, pomidory i paprykę, a w tamtejszej kuchni widać silne wpływy Hiszpanii i Włoch.
Francja posiada największą w Europie liczbę zarejestrowanych serów (około 400). Sery to jeden z głównych atutów kraju. Wytwarza się je w przeróżnych rozmiarach i kształtach: kwadratowe, walcowate, stożkowate, a nawet w formie serca. Niektóre układa się w wiklinowych koszach (paillons), inne zawija w liście orzecha włoskiego lub kasztana jadalnego. Klasyczne gatunki sera są oznakowane etykietami appellation d’origine contrôlées (kontrolowana nazwa pochodzenia), świadczącymi o wysokiej jakości (podobnie jak wina).
Winnice ciągną się nie tylko wzdłuż dróg w Burgundii i Bordeaux, ale także wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego i Loary. Można je znaleźć w pobliżu niemieckiej granicy, a nawet w samym Paryżu (wzgórze Montmartre). Z każdego punktu Francji odległość do najbliższego miejsca produkującego wino wynosi nie więcej niż 160 km. Wrażenie robi nie tylko ogrom obszarów przeznaczonych pod uprawę winogron, lecz także jakość i różnorodność produkowanych trunków. We Francji można wyróżnić 11 głównych miejsc produkujących wino: okolice miasta Bordeaux (Bordelais), region Szampania (Champagne), region Burgundia (Bourgogne), region Beaujolais, region Alzacja (Alsace), dolina Rodanu (Vallée du Rhône), dolina Loary (Vallée de la Loire), Prowansja (Provence), Langwedocja-Roussillon (Languedoc), Południowy-Zachód (Sud-Ouest) i region Franche-Comté. Na ogół północne winnice specjalizują się w znakomitych winach białych, a na południu powstają wspaniałe wina czerwone. Nazwa wina pochodzi od gatunku winogron, na przykład Chardonnay lub Merlot, ale we Francji dominuje inna tradycja: nazwa wina wiąże się z miejscem jego powstania.
Chociaż szlachetne odmiany winogron bardzo dobrze rosną w całym kraju (wystarczy wymienić trzy najpopularniejsze: Cabernet Sauvignon, Pinot Noir i Chardonnay), nie wszędzie jest sens je uprawiać. Kwestie związane z lepszymi gatunkami podlegają bardzo surowym przepisom, w myśl których nie wolno wykorzystywać tych winogron w niektórych winach o statusie appellation d’origine contrôlée (kontrolowana nazwa pochodzenia) w regionach, gdzie tradycyjnie uprawia się inne odmiany.
Nie wszyscy Francuzi piją wino do posiłku. W Normandii i Bretanii rolnicy produkują cydr (jabłecznik, czyli napój otrzymywany w wyniku fermentacji alkoholowej soku jabłkowego), a na północy, zwłaszcza w pobliżu granicy z Belgią, popularne jest piwo.
Kuchnia Prowansji - Jedzenie w Prowansji ma naturalny, aczkolwiek bogaty smak. Kosztując dań w tym regionie Francji, można od razu zauważyć, że mają one więcej wspólnego z kuchnią włoską i hiszpańską niż francuską. Do wykonania potraw wykorzystuje się duże ilości oliwy z oliwek oraz warzywa i zioła, które porastają wzgórza Prowansji, dzięki czemu dania są lekkostrawne, a zarazem apetyczne. Do najpopularniejszych używanych ziół należą: rozmaryn, bazylia, tymianek, cząber oraz oregano. Ze względu na swoje położenie nad Morzem Śródziemnym, Prowansja od zawsze miała dostęp do świeżych owoców morza, od ostryg i kalmarów po pyszne ryby, homary i małże. Region produkuje także jedne z najlepszych wędlin we Francji, a także kiełbasy i wieprzowinę. Prowansja jest domem dla jednych z najbardziej znanych francuskich potraw, takich jak ratatouille i bouillabaisse.
We Francji nie występują zagrożenia sanitarno-epidemiologiczne. Nie są wymagane specjalne szczepienia.
Podstawowy skład apteczki w podróży:
Leki stosowane na stałe przez podróżnego (z zapasem na wypadek opóźnienia powrotu z wycieczki);
Leki przeciwbiegunkowe i doustne preparaty nawadniające;
Leki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe oraz łagodzące objawy przeziębienia i zapalenia gardła;
Środek do dezynfekcji ran i skaleczeń;
Środki pierwszej pomocy i materiały opatrunkowe (plastry, gaziki, bandaże itp.)
Inne, w zależności od potrzeb
| Oferta: | 2 990,00 zł 2 390,00 EUR |
